بررسی اثر آنتی میکروبیال فتودینامیک تراپی بر پایه نانوچیتوزان- ایندوسیانین گرین بر مدل بیوفیلم چند گونه ای حاصل از باکتری های پریوپاتوژن در سطح ایمپلنت های دندانی

خلاصه ضرورت اجرای طرح

با توجه به روند رو به رشد کاربرد ایمپلنت های دندانی جهت جایگزینی دندان های از دست رفته، بالطبع بیماری بافت اطراف ایمپلنت (Peri-implant disease) یا پری ایمپلنتایتیس نیز رو به افزایش است که این موضوع یکی از مهم ترین عوامل نگران کننده برای دندانپزشکان و بیماران محسوب می شود. پری ایمپلنتایتیس یک عفونت پلی میکروبیال (چند میکروبی) ناشی از تشکیل بیوفیلم حاصل از رشد کنار هم چند گونه (Species) از باکتری ها می باشند که در این میان actinomycetemcomitans Aggregatibacter ، Porphyromonas gingivalis و Prevotella intermedia با داشتن مکانیسم های گوناگون بیماری زایی و همچنین مقاومت به عوامل ضد میکروبی، از مهمترین عوامل مولد پری ایمپلنتایتیس به شمار می آیند. بنابراین به کارگیری روشی موثر برای حذف میکروارگانیسم های دخیل در پری ایمپلنتایتیس از جمله مهمترین عوامل موثر در بهبودی بیماری است.
در سال های اخیر روش آنتی میکروبیال فتودینامیک تراپی (PDT) برای درمان عفونت های پریودونتیت و پری ایمپلنتایتیس مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته است. در طیPDT، مواد حساس به نور (Photosensitizer) متعاقب تابش نور لیزر با طول موج مربوط به هر ماده حساس به نور، برانگیخته شده که نتیجه آن ایجاد (ROS) Reactive oxygen species بوده که موجب صدمه زدن به سلول باکتری و در نهایت مرگ آن می گردد. ایندوسیانین گرین (ICG) ماده حساس به نور آنیونی ( دارای بار سطحی منفی) مورد تائید Food and Drug Administration است که در طول موج nm۸۱۰ فعال می شود. باتوجه به اینکه میکروارگانیسم ها دارای شارژ سطحی منفی هستند، ICG ، تعامل کمی با آنها داشته و این تعامل اندک موجب کاهش اتصال و نفوذ ICG به میکروارگانیسم ها می شود که خود در کارایی ICG بعنوان ماده حساس به نور در فرآیند PDT تاثیر گذار است. امروزه به کمک علم نانوتکنولوژی با کونژوگاسیون مواد حساس به نور با انواع مختلف نانو ذرات، تاثیر و کارایی مواد حساس به نور در فرآیند PDT در جهت کاهش یا حذف کامل عوامل میکروبی افزایش یافته است. نانوذره چیتوزان دارای خصوصیات مهم از جمله عدم سمیت، ایمونوژنیسیته بسیار کم، زیست تخریب پذیری و شارژ مثبت بوده و این امکان را فراهم می نماید که با لود کردن ICG در آن از شارژ منفی ICG کاسته و تعامل ICG را با میکروارگانیسم ها و بدنبال آن اثر ضد میکروبی فرآیند PDT را افزایش دهد. هدف از این مطالعه استفاده از نانوچیتوزان- ایندوسیانین گرین بعنوان یک ماده حساس به نور جدید بوده تا بواسطه کاهش شارژ منفی ICG بتوان راهکار مناسبی را جهت مرتفع کردن محدودیت اتصال ICG به میکروارگانیسم ها مطرح نمود و تاثیر آن را در مهار مدل بیوفیلم چند گونه ای حاصل از باکتری های پریوپاتوژن در سطح ایمپلنت های دندانی ارزیابی نمود