بررسی تاثیر اندازه قوس و زاویه ایمپلنت بر دقت قالب گیری دیجیتال با استفاده از دو اسکنر داخل دهانی: یک مطالعه آزمایشگاهی

اهداف :

هدف از این مطالعه in vitro ارزیابی تأثیر اندازه قوس و زوایای ایمپلنت بر دقت قالب‌گیری دیجیتال با دو اسکنر داخل دهانی Trios (3shape) و CEREC (Omnicam) بود.

مواد و روش‌ها :

چهار مدل آکریلیک هرکدام شامل شش ایمپلنت در محل‌های 11، 12، 15، 17، 23 و 27 استفاده شد، که شامل قوس بزرگ با ایمپلنت‌های موازی، قوس بزرگ با ایمپلنت‌های زاویه‌دار، قوس کوچک با ایمپلنت‌های موازی و قوس کوچک با ایمپلنت‌های زاویه‌دار بود. پس از محکم کردن بدنه‌های اسکن، اندازه‌گیری فاصله‌ها با استفاده از دستگاه اندازه‌گیری مختصاتی انجام شد. سپس، هر مدل به مدت 10 بار با استفاده از هر یک از اسکنرها اسکن شد. در نهایت، اندازه‌گیری‌های دقت و صحت محاسبه شد.

نتایج :

مقادیر دقت (trueness) در اسکنر CEREC Omnicam از 20 تا 260 میکرومتر و در Trios از 40 تا 1030 میکرومتر متغیر بود. مقادیر دقت (precision) در اسکنر CEREC Omnicam از 30 تا 190 میکرومتر و در Trios از 50 تا 770 میکرومتر بود. تجزیه و تحلیل آزمون چندمتغیره نشان داد که فاصله‌های اندازه‌گیری‌شده از طریق دو اسکنر و مدل‌های مختلف رفتارهای متفاوتی نشان می‌دهند. تعاملی جفتی میان این سه متغیر معنادار بود (p < .05). همچنین تعاملات جفتی بین این متغیرها نیز معنادار بود (p < .0001).

نتیجه‌گیری :

عرض قوس می‌تواند بر دقت قالب‌گیری دیجیتال تأثیر بگذارد؛ با چرخش به سمت چهارم و نقاط انتهایی اسکن، خطاها افزایش یافته‌اند. با این حال، زاویه ایمپلنت‌ها تأثیری بر دقت قالب‌گیری دیجیتال نداشت. اسکنر CEREC Omnicam دقت بالاتری (درجه صحت و دقت) نسبت به اسکنر Trios (3shape) نشان داد.

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1002/cre2.793