اثر استفاده مکرر از انواع مختلف اسکن بادی‌ها بر دقت انتقال موقعیت ایمپلنت

بیانیه مشکل:

برخی از اجزای درمان ایمپلنت قابل استفاده مجدد هستند. بنابراین، تغییرات احتمالی در طول فرایند تثبیت، برداشتن و استریلیزاسیون باید مورد آزمایش قرار گیرند. بسیاری از مطالعات به بررسی استفاده مجدد از اجزای ایمپلنت پرداخته‌اند، اما تأثیر استفاده مکرر از اسکن بادی‌ها بر دقت موقعیت ایمپلنت به خوبی مورد بررسی قرار نگرفته است.

هدف :

هدف از این مطالعه درون‌مرزی مقایسه تأثیر استفاده مکرر از دو نوع مختلف اسکن بادی بر دقت موقعیت ایمپلنت است.

مواد و روش:

در این مطالعه تجربی درون‌مرزی، از دو مدل آکریلیک ماگزیلاری استفاده شد که هر کدام دارای دو آنالوگ ایمپلنت در محل دندان‌های مولر اول و دوم از دست رفته بودند. دو نوع اسکن بادی شامل تیتانیوم و پلی‌اتراترکتون (PEEK) برای قالب‌گیری دیجیتال استفاده شدند. سپس این اسکن بادی‌ها ده بار برداشته و برای استریلیزاسیون اتوکلاو شدند. اولین اسکن به عنوان مرجع برای مقایسه با نه اسکن بعدی در نظر گرفته شد. مقادیر فاصله خطی بین دو اسکن بادی، تغییرات قطر هر اسکن بادی و جابه‌جایی خطی سه‌بعدی (ΔR) اندازه‌گیری شد. این مقادیر بین دو نوع اسکن بادی با استفاده از آزمون t مقایسه شدند (α = 0.05).

نتایج:

تفاوت معنی‌داری بین اسکن بادی‌های تیتانیوم و PEEK از نظر تغییرات فاصله بین ایمپلنت‌ها (p = 0.006) و تغییر قطر (p < 0.001) در استفاده مکرر وجود داشت. با این حال، برای ΔR، تفاوت معناداری بین آن‌ها مشاهده نشد (p = 0.759).

نتیجه‌گیری:

نتایج نشان داد که نوع اسکن بادی می‌تواند بر دقت انتقال موقعیت ایمپلنت پس از استفاده مکرر تأثیر بگذارد. در مقایسه با اسکن بادی تیتانیوم، اسکن بادی PEEK پس از 9 چرخه استفاده مجدد عملکرد بهتری داشت.

کلیدواژه‌ها: طراحی به کمک کامپیوتر، ساخت به کمک کامپیوتر، پروتز دندانی، ایمپلنت پشتیبانی شده، تکنیک قالب‌گیری

https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC10749433/