ارزیابی اثر دبریدمان مکانیکی با درمان فتودینامیک ضد میکروبی کمکی در مقایسه با دبریدمان مکانیکی به تنهایی بر پارامترهای اطراف ایمپلنت در بیماران دیابتی نوع 2 مبتلا به پری ایمپلنتیت: یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز
زمینه :
دیابت نوع 2 (T2DM) یک عامل خطر عمده برای بیماریهای موضعی مانند پریایمپلنتیت است که میتواند بر درمان ایدهآل ایمپلنت تأثیر بگذارد. هدف این مطالعه ارزیابی تأثیر حذف مکانیکی (MD) بهعلاوه درمان فوتودینامیک آنتیمیکروبی (a-PDT) در بیماران مبتلا به پریایمپلنتیت و دیابت نوع 2 بود و نتایج اولیه شامل خونریزی هنگام پروب (BOP) و عمق پروب (PD) و نتایج ثانویه شامل شاخص پلاک (PI) و از دست دادن استخوان کرستال (CBL) مورد بررسی قرار گرفت.
روش ها :
در این مرور سیستماتیک و متاآنالیز، مقالاتی که نتایج MD + a-PDT را با MD تنها در بیماران دیابتی مبتلا به پریایمپلنتیت مقایسه میکردند و دارای دوره پیگیری بیش از 3 ماه بودند، شامل شدند. جستجوی ادبیات تا ژوئیه 2023 از طریق MEDLINE (از طریق PubMed)، Scopus، Cochrane Library، Embase، Web of Science و Google Scholar انجام شد.
نتایج :
دو آزمایش بالینی تصادفیسازی شده (RCT) با مجموع 88 شرکتکننده و یک آزمایش بالینی کنترل شده (CCT) با 67 شرکتکننده، با دورههای پیگیری بین 3 تا 12 ماه در این مطالعه گنجانده شدند. تمامی مطالعات از لیزر دیودی با طولموجهای بین 660 تا 810 نانومتر استفاده کردند. نتایج نشان داد که گروه MD + a-PDT پس از 6 ماه کاهش معناداری در BOP داشت (SMD = -2.15، 95% CI: -3.78 تا -0.51، p = 0.01)؛ اگرچه مقدار زیادی ناهمگونی مشاهده شد (I² = 91.52%، p < 0.001). علاوه بر این، تفاوت معناداری بین گروههای MD + a-PDT و MD تنها در CBL (SMD = -0.69، 95% CI: -1.07 تا -0.30، p < 0.001) مشاهده شد که به فرضیه همگنی رضایتبخش بود (I² = 22.49%، p = 0.28). تفاوت معناداری در کاهش PD و PI یافت نشد، به جز در کاهش PI پس از 3 ماه (SMD = -0.79، 95% CI: -1.24 تا -0.33، p < 0.001) که هیچ ناهمگونی مشاهده نشد (I² = 0.00%، p = 0.47).
نتیجهگیری :
با توجه به وجود ناهمگونی زیاد در نتایج BOP و PD در این مرور سیستماتیک، تحقیقات کنترل شده طولانیمدت بیشتری با MD + a-PDT باید مورد بررسی قرار گیرند تا به نتیجهگیری قطعی برسیم.
https://link.springer.com/article/10.1186/s12903-023-03337-9
ارسال نظر