اندازهگیری آسیب استخوان ناشی از بارگیری-تخلیه فشاری شبه استاتیک برای بررسی پایداری ایمپلنتهای دندانی: استفاده همزمان از آزمایشهای آزمایشگاهی، تصاویر μ-CT و همبستگی حجم دیجیتال
استحکام اولیه ایمپلنتهای دندان بهعنوان ارتباط مکانیکی اولیه ایمپلنت با استخوان مجاور آن تعریف میشود. فرآیند ایمپلنتگذاری و بارگذاریهای بعدی ممکن است باعث آسیب مکانیکی در استخوان محیطی شود که در نهایت باعث کاهش ثبات ایمپلنت میگردد. این مطالعه با هدف ارزیابی استحکام اولیه ایمپلنتهای دندان از طریق اعمال چرخههای بارگذاری و بارزدایی تحت کنترل جابجایی فشاری مرحلهای انجام شد تا سختی کلی و انرژی اتلافی ساختار استخوان–ایمپلنت بهدست آید و تغییرات پلاستیک ایجادشده در استخوانهای اطراف با استفاده از روش همبستگی حجم دیجیتال (DVC) کمیسازی شود، از طریق مقایسه تصاویر μCT در مراحل بارگذاری مختلف. بدین منظور، ایمپلنتهای دندان در داخل استخوانهای متراکم سیلندری قرار داده شدند، سپس ساختار استخوان–ایمپلنت تحت چرخههای بارگذاری و بارزدایی مرحلهای قرار گرفت و تصاویر μCT در برخی مراحل خاص گرفته شد. سپس مقایسهای بین پیکربندیهای غیرتحلیل رفته و تحلیل رفته با استفاده از DVC انجام شد تا تغییر شکل پلاستیک در استخوان متراکم کمیسازی شود.
مقایسه کاهش سختی و مقادیر انرژی اتلافی در مراحل بارگذاری مختلف که از منحنی نیرو-جابجایی در هر مرحله بارگذاری بهدست آمد، نشان داد که حداکثر جابجایی 0.16 میلیمتر را میتوان بهعنوان یک آستانه امن در نظر گرفت که بالاتر از آن آسیبها در استخوانهای پریایمپلنت بهطور قابل توجهی افزایش مییابد (p < 0.05). علاوه بر این، مشاهده شد که تغییر شکل استخوانهای پریایمپلنت بهطور خطی با کاهش سختی استخوان-ایمپلنت افزایش مییابد (p < 0.05). همچنین، تمرکز تغییر شکل در ناحیه استخوان پریایمپلنت نشان داد که تغییر شکل پلاستیک در استخوان متراکم تا فاصلهای حدود 2.5 میلیمتر از سطح ایمپلنت گسترش مییابد. تحقیقاتی از این دست میتواند برای بهینهسازی طراحی ایمپلنتهای دندان مورد استفاده قرار گیرد و هدف نهایی آن بهبود ثبات آنها است. همچنین، میتواند برای تأیید مدلهای درونسیلیکونی مانند مدلهای میکرو-اجزای محدود کمک کند و درک عمیقتری از رفتار ساختار استخوان-ایمپلنت ایجاد کند.
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1751616122004714
ارسال نظر