بررسی مقایسه ای دو روش درمانی دبریدمان مکانیکی همراه با PDT و دبریدمان به تنهایی در درمان غیر جراحی پری-ایمپلنت موکوزیت یا پری-ایمپلنتایتیس در افراد سیگاری: یک مطالعه نظام مند و فراتحلیل

خلاصه ضرورت اجرای طرح

به دنبال افزایش استفاده از ایمپلنت ها در بازسازی دندانهای از دست رفته،مطالعات اپیدمیولوژیک به بررسی شیوع بیماری های اطراف ایمپلنت پرداخته اند. متوسط شیوع پری-ایمپلنت موکوزیت ۴۶.۸۳% و متوسط شیوع پری-ایمپلنتایتیس ۱۹.۸۳% گزارش شده است.همچنین ریسک فاکتورهای مرتبط با بیماری ایمپلنت هم شناخته شده اند که کشیدن سیگار یکی از مهم ترین آن ها به شمار می رود. شواهدی وجود دارد که سیگار ریسک شکست ایمپلنت و التهاب بافتهای اطراف آن را افزایش می دهد. از آنجایی که سیگار تاثیری منفی بر نتایج درمان های غیر جراحی و جراحی دارد نقش درمان های مکمل در بهبود پروگنوز اهمیت بیشتری می یابد.نتایج جستجوهای الکترونیکی نشان می دهد که در ارتباط با فتودینامیک تراپی و بیماری اطراف ایمپلنت در افراد سیگاری،مطالعات اولیه مختلف با نتایج متفاوتی منتشر شده است.پراکندگی نتایج این مطالعات موجب می شود استفاده از این یافته ها توسط پژوهشگران و درمانگران با محدودیت های زیادی مواجه شود پس جهت استفاده بهینه از نتایج این پژوهش ها،ضروری است با راهکار مناسبی ابهامات موجود مرتفع شود.یکی از استراتژی های مناسب جهت یکپارچه نمودن نتایج مرتبط با یک موضوع،استفاده از مرور ساختار یافته و متاآنالیز می باشد.با توجه به بررسی های به عمل آمده،شواهد کافی در سال های اخیر در این رابطه در پایگاه های الکترونیکی مشاهده نشده است.بر این اساس،مطالعه حال حاضر با هدف مقایسه دو روش درمانی دبریدمان مکانیکی همراه با PDT و دبریدمان به تنهایی در درمان غیر جراحی پری-ایمپلنت موکوزیت یا پری-ایمپلنتایتیس در افراد سیگاری به صورت یک مطالعه نظام مند و فراتحلیل انجام خواهد شد. نتایج این پژوهش می تواند در کمک به تصمیم گیری درمانی و بازنگری پروتکل های موجود مفید باشد